El asma de lo intolerable, de lo que sucede en este país que se dice europeo. El gran error que es España creyéndose en el s.XXI. A sólo siete años de la tragedia de Valencia, volvemos a vernos representados por un sistema cutre e ineficaz, lleno de errores e incoherencias, a tramos franquista, a tramos democrático, que tampoco esta vez pedirá responsabilidades mientras seguimos muriendo, sin costar nada, a nadie, cada vez un poco más, en distintos sitios. Ellos, la ministra, los políticos y responsables, ahora también, se harán la foto. Y saldrán sin manta que les cubra y de pie. Es que ellos sí están vivos. Y pueden.
LONGA NOITE DE PEDRA
O teito é de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra.
Celso Emilio Ferreiro (Longa noite de pedra, 1962)